Wiele osób podczas oglądania meczu lub słuchania relacji z jego przebiegu zadaje sobie pytanie co to jest spalony? Określenie to można usłyszeć z ust komentatorów nawet kilkukrotnie w ciągu jednego starcia w piłce nożnej. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, co oznacza spalony, kiedy do niego dochodzi oraz kiedy sędzia nie może go odgwizdać.
Spalony – co to jest?
Najprościej rzecz ujmując, o spalonym mowa jest wtedy, gdy zawodnik zagra do partnera z drużyny w momencie, kiedy ten jest bliżej linii bramkowej rywali niż ich ostatni gracz (wyłączając bramkarza).
W piłce nożnej za spalonego uznaje się sytuację, gdy piłkarz, do którego skierowane jest podanie odnosi korzyści ze względu na obecność na pozycji spalonej. Możliwe jest jednak, że będzie on stał nieruchomo, a podanie zostanie przejęte przez jego kolegę z drużyny, co może nieco skomplikować sytuację.
Spalony jest dość kontrowersyjną kwestią. Sędziowie nie zawsze są w stanie odpowiednio ocenić sytuację, ponieważ gracze mogą utrudniać dostrzeżenie linii spalonego. Co więcej, do oceny arbitra wchodzi pozycja spalona, a ta nie zawsze oznacza spalonego. Zawodnik może znajdować się na niej, ale w przypadku podania od kolegi z drużyny do innego gracza, który z kolei odegra piłkę do tego na wcześniejszej pozycji spalonej, nie ma mowy o odgwizdaniu rzutu wolnego.
Kiedy nie ma spalonego?
Od zasady określającej spalonego są pewne wyjątki. Nie można o nim mówić, gdy zawodnik znajduje się na pozycji spalonej, ale otrzymuje piłkę z:
- rzutu karnego,
- rzutu rożnego,
- rzutu z autu.
Spalony nie może być odgwizdany przez sędziego także wtedy, gdy gracz wymija rywali i dochodzi do sytuacji sam na sam z bramkarzem. Wtedy ma możliwość podania do kolegów z drużyny do tyłu albo po linii. Natomiast w przypadku podania przed siebie arbiter odnotowałby spalonego.
